JESIEŃ, ACH TO TY!

***

Niebo płacze deszczem...niebo złości się wiatrem. Chmury wzięły w posiadanie błękitne niebiosa. Szaro... W tej szarości ognista czerwień liści, soczysty pomarańcz, szlachetne złoto i stonowany brąz. Kolory szeleszczą, kolory wirują, cichutko utkają najpiękniejszy dywan. Krótkie godziny dnia wyrwane ciemności. Płomień świecy wesoło tańczy po ścianach, tkany koc otula gołe stopy zdrętwiałe po spacerze, choć już łapiące czucie w palcach. Paruje herbata z imbirem i cytryną, błogo....Witaj Jesień...

***

Tak mi się dziś nostalgicznie zrobiło. Nostalgicznie, ale nie smutno, co to to nie! Dziś witamy kalendarzową jesień i nieodwołalnie żegnamy lato. Nawet pogoda zdaje się postanowiła zapłakać nad letnimi gorącymi dniami, gołymi łydkami i lodami zjadanymi na kilogramy. Osobiście uwielbiam lato, ale jesień wręcz kocham. Tak, tak, szurnięta jestem, ale ja naprawdę lubię te rześkie poranki, ubieranie się na cebulkę, ciepłe poncza, grube koce, świece zapachowe i wrzosy. No lubię i już;) Dlatego nie będę płakać za latem. W sercu zachowam te ciepłe wieczory, promienie słońca na twarzy, nasze letnie wojaże i tę beztroskę. A powitam jesień uśmiechem i z otwartymi ramionami. Wyciągnę te grube koce, wielkie swetrzyska, ulubione botki, kolorowe szale i będę szurać butami wśród liści. Przeproszę się z parasolem i uwolnię ciepłe kurtki. Witaj jesień!